Ege İşçi Birliği’nin çağrısıyla “Saldırılar, olanaklar, görevler… İşçi sınıfı nasıl kazanır?” başlıklı panel-forum gerçekleştirildi. Tepekule Kongre Merkezi’nde düzenlenen etkinliğe Petrol-İş üyesi TPI ve DYO işçilerinin yanı sıra farklı sektörlerden işçiler de katılım sağladı.
Etkinlikte yapılan açılış konuşmasında işçi sınıfının mücadelesi için yol açıcı tartışmaların yapılması amacıyla bir araya gelindiği belirtilerek ülkenin içinde bulunduğu ağır ekonomik kriz koşullarına ve İzmir’de yaşanan grevlere, direnişlere değinildi.
Açılış konuşmasının ardından ilk sunuma geçildi. İşçi sınıfının artan mücadele deneyimleri, ekonomik-sosyal yıkım saldırılarının yarattığı tablo özetlendi. Lokal, fabrika merkezli direnişlerin yaygınlaşma eğilimine karşın mücadelenin ekonomik-sosyal saldırıları püskürtebilecek bütünlüklü bir mücadele sürecini ortaya çıkartamadığı ifade edildi. “İşçi sınıfı nasıl kazanır?” sorusuna sınıf mücadelesinin ihtiyaçları çerçevesinde yanıt üretmek gerektiği belirtilerek, bugün işçi sınıfının parçalı, dağınık, örgütsüz ve bilinci bulanık yapısı üzerinde duruldu. Bu tablonun oluşumunun 1980 darbesinin ardından yaşanılan süreçlerin, geriye çekilişlerin etkisi ifade edildi. Bugün içinde bulunulan tablonun bu süreç içerisinde oluştuğu söylendi. İşçi sınıfının kazanmasının yolunun, işçi sınıfını tekrar ayağa kaldıracak, bir sınıf olarak mücadelesini güçlendirecek, önünde bulunan engelleri aşma çabasını pratik olarak önüne koyacak bir gelişim sayesinde olanaklı olabileceği belirtilerek sunum noktalandı.
Ardından ikinci sunuma geçildi. Etkinliğin içinden geçilen süreç içinde anlamı üzerine kısa bir giriş ile başlayan sunum “sınıfın kazanması” üzerinde durdu. “Türkiye işçi sınıfı çok az şey kazanıyor ve elindeki kaybediyor” tanımlaması eşliğinde işçi sınıfının her dönem belli düzeylerde direndiği ancak bu direnmenin kazanmaya yetmediği ifade edildi. “Sınıf nasıl kazanır”ın bir reçetesinin olmadığı söylenerek bugün yaşanılan sürecin tarihsel olarak oluşum süreçleri aktarıldı. Bahar eylemleri, Zonguldak yürüyüşü, 20 Temmuz, 5 Nisan kararları karşında gösterilen direnç, mezarda emeklilik vb. somut mücadele süreçlerinin yanı sıra yakın zaman Greif ve Metal Fırtına süreçleri üzerinden işçi sınıfının bugünlere uzanan gerileme süreci bütünlüklü bir tarzda ifade edildi. Mevzileri dağıtılmış, hakları gasp edilmiş, sendikaları teslim alınmış, bilinci kötürümleştirilmiş işçi sınıfı vurgusu yapıldı. İşçi hareketinin bir türlü 80’den önceki gücüne ulaşmadığı söylendi. Güncel TPI ve DYO mücadele pratiklerinin anlamı üzerinde durularak günün ihtiyaçlarını şöyle özetlendi: Sendikaların geri kazanılması ve demokratikleştirilmesi çabası, örgütlü ve örgütsüz yerlerde işyeri komiteleri inşa edilmesi ihtiyacı, değişik sektörlerdeki işçilerin tabandan yan yana geldiği bölgesel platformlar kurma çabası ve yoğun saldırı dalgasının tek tek direnişlerle püskürtülemeyeceği, bunun ancak genel grevle mümkün olduğu belirtildi.
Verilen aranın ardından forum kısmına geçildi. Forum kısmında sınıf mücadelesinin güncel ihtiyaçları, sınıf mücadelesinin araçları, bilinç-mücadele ilişkisi, süren TPI grevi, işçi birliklerinin misyonu, sınıfın politikleşmesi, grevci işçilerin toplam sınıf mücadelesine katılımı üzerine sohbet edildi.
Soru-cevap ve katkıların ardından etkinlik sonlandırıldı.
Kızıl Bayrak/ İzmir
