Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) 2024 yılına ait çocuk nüfusu verilerini açıkladı. Türkiye’de yaşayanların yüzde 25.5’ini çocuklar oluşturuyor ve bunlar 0-17 yaş aralığında bulunuyor.
Çocuk işçi sömürüsü
Verilere göre 15-17 yaş aralığındaki çocukların çalışma oranı yüzde 24.9. Bu oran sadece kayıtlı verileri yansıtmakla birlikte, her dört çocuktan birinin işçi olduğu anlamına gelmektedir. 3 milyon 894 çocuktan 970 bini kayıtlı, 504 bini MESEM kapsamında toplamda 1 milyon 474 bin çocuk işçi durumundadır. Kayıtsız çalışan çocukları da eklediğimizde bu sayı iki katına erişecektir.
Türkiye’de 85 milyon 664 bin 944 kişiden 21 milyon 817 bin 61’ini çocuk. Verilere göre en yüksek çocuk oranı Urfa’da bulunuyor, en düşük çocuk nüfus oranına sahip şehir Dersim’dir.
Okul öncesi eğitim seviyesinde beş yaş net okullaşma oranı düştü. 2023/24 öğretim yılında yüzde 84.3 oldu. İlkokul seviyesinde net okullaşma yüzde 95, ortaokulda 91.5 ve ortaöğretimde ise yüzde 88 oldu. İlkokul tamamlama oranı 2023/24’te yüzde 98.7, ortaokulda yüzde 97.7, ortaöğretimde ise 81.2 oldu. Türkiye genelinde örgün eğitime devam eden öğrenci sayısı 18 milyon 710 bin 265 olurken bu öğrencilerin yüzde 51.3’ünü erkekler, yüzde 48.7’sini ise kız öğrenciler oluşturdu.
Çocukların yaşam koşullarının da yer aldığı verilerde yeni giysiye sahip olamayan hane halkı %9,2, ayakkabıya sahip olamayan çocuk oranı ise %11.7’dir. Beslenme oranları da çocukların yüzde 32.3’ünün et, balık veya tavuk tüketemediğini göstermektedir.
Beslenemeyen, giyinemeyen, dinlenemeyen, okuyamayan, yaşayamayan çocuklar
Verilere göre çocuk ölümlerinin önemli bir bölümü dışsal yaralanmalar ve zehirlenmeler nedeniyle gerçekleşmiş. Bu veriler bir bütün olarak çocukların güvenli ve güvenceli yaşam hakkının olmadığı bir tabloyu göstermektedir.
Türkiye'de çocuk nüfusun oranı azalmaya devam ediyor. Saray rejiminin şefinin üç çocuk dayatması, doğum yardımı reklamlarının gerisinde bu gerçeklik yatmaktadır. Nisan ayının ilk 15 gününde dört çocuk işçi iş cinayetinde öldürüldü.
MESEMler eliyle çocukların ağır sömürü çarkları arasında kapitalistlerin insafına terk eden iktidarın politikalarıdır. OVP, UİS ve 12. Kalkınma planları ile krizin faturasını emekçilerin üzerine yıkmak isteyen iktidar ister nüfus politikalarıyla, bunları tamamlayan eğitim ve sanayi politikalarıyla emek sömürüsü cehennemini doldurmayı hedeflemektedir.
