İşçi sınıfı ve emekçilerin birlik, dayanışma ve mücadele günü 1 Mayıs, bu yıl da Lozan’da UNIA Sendikası’nın çağrısıyla gerçekleştirilen yürüyüş ve mitingle kutlandı. Ancak önceki yıllara benzer şekilde kutlamalar katılım açısından zayıf, coşku ve içerik bakımından sönük geçti.

UNIA Sendikası’nın ruhsuz ve pasif tutumu, etkinliğin genel atmosferine damgasını vurdu. İsrail’in Gazze’de ve genel olarak Filistin’de sürdürdüğü katliamlara karşı gençlik gruplarının attığı birkaç coşkulu slogan dışında alanda dikkat çeken bir dinamizm yoktu. Sendikaların yanısıra yerel bazı sol partilerin (POP, SP vb.) alana katılımı az sayıda kişiden oluştu. Bu tabloya karşın dikkat çeken olumlu bir gelişme de yaşandı. Geçen yıl kuruluşunu ilan eden Yeni Komünist Parti’den genç bir grup döviz ve flamalarıyla etkinliğe katıldı. Bu katılım alandaki politik atmosfer açısından kayda değerdi. Sistemin düzen sınırlarını aşan, devrimci bir odağın kendini alanda görünür kılması, bu yılki 1 Mayıs’ın anlamlı noktalarından biriydi.

Türkiye kökenli göçmenlerin katılımı ise geçmiş yıllara kıyasla sınırlı kaldı. Kürt hareketi ve BİR-KAR dışında kortej oluşturarak alana çıkan bir yapı olmadı. BİR-KAR bu yılki 1 Mayıs’a, pandemi sürecinden sonra ilk kez daha derli toplu katıldı. Oluşturulan kortejde gözle görülür bir fark oldu.

***

Sonuç olarak Lozan’daki 1 Mayıs, genel anlamda zayıf bir tablo çizmiş olsa da yeni devrimci arayışların kendini göstermesi ve alana bir dinamizm taşıma çabası, geleceğe dönük umutların canlı tutulması açısından önemli bir yerde durmaktadır.

Kızıl Bayrak / Lozan